Spis treściSpis treści
- Wiadomości podstawowe
- Klasyfikacja sieci
- Struktura i konfiguracja sieci
- Oddziaływanie sieci na środowisko
1. Wiadomości podstawowe
Sieć elektroenergetyczna jest zespołem połączonych i współpracujących ze sobą: linii napowietrznych i kablowych, stacji transformatorowo-rozdzielczych, i rozdzielni, łączników, dławików , kondensatorów oraz urządzeń pomocniczych, przeznaczonych do przesyłania energii elektrycznej z węzłów wytwórczych (elektrowni)` do dużych węzłów odbiorczych i rozdziału pomiędzy odbiorców.
Sieć elektroenergetyczna powinna być tak zaprojektowana, aby zapewnić: odpowiednią jakość dostarczanej odbiorcom energii, elastyczność, tzn. dawać się łatwo przystosowywać do zasilania nowych odbiorców i wzrastających obciążeń sieci oraz bezpieczeństwo obsłudze i użytkownikom.
Wymagania dotyczące projektowania i budowy linii napowietrznych z przewodami roboczymi gołymi określone są w normach:
1) PN-EN 50341-1:2013-03 Elektroenergetyczne linie napowietrzne prądu przemiennego powyżej 1 kV
Część 1 Wymagania ogólne - Specyfikacje wspólne,
2) PN-EN 50341-3-22:2010 Elektroenergetyczne linie napowietrzne prądu przemiennego powyżej 45 kV Część 3:
Zbiór normatywnych warunków krajowych. Wymagania dotyczące projektowania i budowy linii napowietrznych
z przewodami roboczymi izolowanymi określone są w normie:
3) N SEP-E-003:2003 Elektroenergetyczne linie napowietrzne. Projektowanie i budowa. Linie prądu przemiennego
z przewodami pełnoizolowanymi oraz z przewodami niepełnoizolowanymi. Wydanie: 2006.
1.1. Pojęcia i definicje
- Bezpieczeństwo energetyczne - stan gospodarki umożliwiający pokrycie bieżącego i perspektywicznego
zapotrzebowania odbiorców na paliwa i energię elektryczną w sposób technicznie i ekonomicznie uzasadniony,
przy zachowaniu wymagań ochrony środowiska;
- Linia elektroenergetyczna - zespół przewodów, materiałów izolacyjnych i odpowiednich akcesoriów
przeznaczony do przesyłania energii elektrycznej pomiędzy dwoma punktami sieci elektroenergetycznej;
- Przyłącze - odcinek lub element sieci służący do połączenia urządzeń, instalacji lub sieci odbiorcy
o wymaganej przez niego mocy przyłączeniowej z siecią przedsiębiorstwa elektroenergetycznego
świadczącego na rzecz tego odbiorcy usługę przesyłania lub dystrybucji;
- Moc przyłączeniowa - moc czynna planowana do pobierania lub wprowadzania do sieci, określona
w umowie o świadczenie usługi przyłączenia jako wartość maksymalna ze średnich wartości tej mocy
w okresie 15 minut, służąca do zaprojektowania przyłącza;
- Moc zwarciowa - iloczyn prądu zwarciowego w określonym punkcie sieci i umownej wartości napięcia,
najczęściej napięcia roboczego;
- Punkt neutralny sieci wielofazowej - wspólny punkt połączonych w gwiazdę uzwojeń urządzenia
n-fazowego, np. transformatora elektroenergetycznego lub transformatora uziemiającego;
- Urządzenia - urządzenia techniczne stosowane w procesach energetycznych;
- Wartość nominalna - odpowiednia przybliżona wartość liczbowa stosowana do oznaczenia lub
wyróżnienia elementu, przyrządu lub urządzenia;
- Wartość znamionowa - wartość przypisana, zasadniczo przez wytwórcę, dla określenia warunków
pracy elementowi, przyrządowi lub urządzeniu;
- System elektroenergetyczny- zespół urządzeń - i instalacji przeznaczonych do wytwarzania, przesyłania
i rozdzielania energii elektrycznej;
- Sieć - instalacje połączone i współpracujące ze sobą, służące do przesyłania lub dystrybucji paliw lub energii,
należące do przedsiębiorstwa energetycznego;
- Sieć elektroenergetyczna - zespół połączonych wzajemnie linii i stacji elektroenergetycznych przeznaczonych
do przesyłania i rozdzielania energii elektrycznej;
- Sieć przesyłowa - siec elektroenergetyczna najwyższych lub wysokich napięć, za której ruch sieciowy
odpowiedzialny jest operator systemu przesyłowego;
- Sieć dystrybucyjna - sieć elektroenergetyczna wysokich, średnich i niskich napięć, za której ruch sieciowy
odpowiedzialny jest operator systemu dystrybucyjnego;
- Stacja elektroenergetyczna - zespół urządzeń elektroenergetycznych wraz z niezbędnymi budowlami,
umieszczony w jednym miejscu i przeznaczony do przetwarzania, transformacji i/lub rozdzielania energii
elektrycznej;
- Rozdzielnia - zespół urządzeń rozdzielczych (łączniki, szyny zbiorcze itp.) o określonym napięciu,
umożliwiających dokonywanie czynności łączeniowych pomiędzy liniami, transformatorami i/lub innymi
urządzeniami elektrycznymi, będący częścią stacji elektroenergetycznej lub tworzący stację rozdzielczą.
- Rozdzielnica - urządzenie stosowane w sieciach rozdzielczych i instalacjach odbiorczych, zazwyczaj
prefabrykowane, składające się z aparatów elektrycznych wraz z ich połączeniami, izolacją, elementami
konstrukcyjnymii osłonami.
1.2. Przepisy i normy
1) Ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne [Dz.U.06.89.625];
2) Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane [Dz.U.06.156.1118];
3) Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności [Dz.U.04.204.2087];
4) Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo Ochrony Środowiska [.Dz.U.01.25.150];
5) Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania
systemu elektroenergetycznego [Dz.U.07.93.623 ogłoszony dnia 29 maja 2007 r.];
6) Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 roku, w sprawie
szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urzadzeń,
instalacji i sieci [Dz.U.03.89.828 ogłoszony dnia 21 maja 2003 r.];
7) Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas
wykonywania robót budowlanych [Dz.U.03.47.401 ogłoszony dnia 19 marca 2003 r.];
8) Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 30 października 2003 r. w sprawie poziomów pół elektromagnetycznych
w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów [Dz.U.03.192.1883];
9) Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyższych
dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy [Dz.U.02.217.1833];
10) Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 19 marca 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas
wykonywania robót budowlanych [Dz.U.03.47.401].
1.3. Dokumenty normalizacyjne
1) PN-E-05115 Instalacje elektroenergetyczne prądu przemiennego o napięciu wyższym od 1 kV;
2) PN-E-05100-1:1998 Elektroenergetyczne linie napowietrzne. Projektowanie i budowa. Linie prądu przemiennego
z przewodami roboczymi gołymi(norma wycofana ze zbioru norm PKN, która nie została zastąpiona inną normą
- korzystanie z niej jest dopuszczalne na mocy Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. nr 109/2004,
poz. 1156 z późn. zmianami), a także w przepisach techniczno budowlanych;
3) PN-EN 50341-1-2002 Elektroenergetyczne linie napowietrzne prądu przemiennego powyżej 45 kV - Część 2:
Wykaz normatywnych warunków krajowych;
4) PN-EN 50341-1-2005 Elektroenergetyczne linie napowietrzne prądu przemiennego powyżej 45 kV - Część 1:
Wymagania ogólne - Specyfikacje wspólne;
5) PN-EN 50423-1:2007 Elektroenergetyczne linie napowietrzne prądu przemiennego powyżej 1 kV do 45 kV.
Część 1: Wymagania ogólne. Wspólne specyfikacje;
6) PN-EN 50341-3-22:2010 Elektroenergetyczne linie napowietrzne prądu przemiennego powyżej 45 kV --Część 3:
Zbiór normatywnych warunków krajowych;
7) PN-EN 61140:2004 Ochrona przed porażeniem prądem elektrycznym - Wspólne aspekty instalacji i urządzeń;
8) PN-E-SEP-001 Sieci elektroenergetyczne niskiego napięcia. Ochrona przeciwporażeniowa;
9) PN-E-SEP-003 Elektroenergetyczne linie napowietrzne. Projektowanie i budowa. Linie prądu przemiennego
z przewodami pelnoizolowanymi oraz z przewodami niepełnoizolowanymi;
10) N-SEP-E-004 Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Projektowanie i budowa;
11) Instrukcja Ruchu i Eksploatacji Sieci Przesyłowej;
12) Instrukcja Ruchu i Eksploatacji Sieci Dystrybucyjnej.
2. Klasyfikacja sieci elektroenergetycznych
1) W skład sieci elektroenergetycznej wchodzą następujące elementy:
- linie napowietrzne i kablowe,
- stacje transformatorowo-rozdzielcze i rozdzielcze,
- łączniki, dławiki,
- kondensatory do kompensacji mocy biernej oraz
- urządzenia pomocnicze, współpracujące ze sobą w celu zapewnienia przesyłu i rozdziału energii elektrycznej.
2) Ze względu na funkcje w procesie dostawy energii elektrycznej sieci elektroenergetyczne dzieli się na:
a) sieci przesyłowe tworzą zbiór wzajemnie powiązanych i współpracujących ze sobą elementów linii napowietrznych
i kablowych w celu przesyłu energii elektrycznej z węzłów wytwarzania (elektrownie) do węzłów odbiorczych (stacje
transformatorowo-rozdzielcze) na znaczne odległości liniami przesyłowymi 220 i 400 kV prądu przemiennego oraz
450 kV prądu stałego, służących również do realizacji powiązań z systemami elektroenergetycznymi innych krajów,
b) sieci rozdzielcze - definiuje się jako zbiór urządzeń współpracujących ze sobą w celu rozdziału energii elektrycznej
i dostarczenie jej do odbiorców. Sieć rozdzielczą tworzą linie i stacje 110 kV, SN i nn, których eksploatację i zarządzanie
majątkiem prowadzą operatorzy systemów dystrybucyjnych. Długość linii napowietrznych wynosi około 32,5 tys.
kilometrów a kablowych blisko100 km.
Sieci elektroenergetyczne 110 kV służą do:
- zasilania sieci rozdzielczej.
- zasilania odbiorców końcowych przyłączonych do sieci,
- wyprowadzenia mocy z lokalnych elektrowni i elektrociepłowni o parametrach elektrycznych kwalifikujących
do połączenia ich z SEE,
- wspomagania sieci przesyłowej poprzez przesyły wspomagające lub wyrównawcze wynikające głównie
z niedostatecznego rozwoju sieci wyższego napięcia w niektórych obszarach kraju (np. na terenach górskich).
Sieci średniego napięcia SN służą do przyłączenia źródeł wytwórczych i odbiorców końcowych zasilanych z tej sieci
oraz do zasilania sieci niskiego napięcia poprzez transformację SN/nn. Długość linii SN w Polsce wynosi około 300 tys.
km, w tym kablowych około 62 tys. km. Liczba transformatorów w stacjach SN/nn wynosi blisko 240 tysięcy a ich moc
łączna ok. 41 tys. MVA.
Sieci niskiego napięcia n/n służą do dystrybucji energii elektrycznej do odbiorców końcowych. Linie są budowane
jako czteroprzewodowe w układzie sieci TN-C lub TT. Sieci miejskie niskiego napięcia są budowane przede wszystkim
jako kablowe, w strukturze zamkniętej i konfiguracji otwartej. Podział roboczy linii jest dokonywany na jednym końcu linii
w stacji lub w złączu kablowym w trasie linii. Złącza, w których jest ustanowione miejsce dostarczenia energii
elektrycznej i granica majątkowo-eksploatacyjna, znajdują się w budynkach wielorodzinnych oraz na elewacjach lub
w linii ogrodzenia budynków jednorodzinnych. Na obrzeżach dużych miast i w mniejszych miastach znaczna część linii
zbudowana jest jako napowietrzna z przyłączami do odbiorców końcowych. Napowietrzne linie niskiego napięcia
wykorzystywane są także do zainstalowania obwodów oświetlenia drogowego poprzez zawieszenie piątego przewodu
i umieszczenie opraw oświetleniowych na słupach linii.
3) W zależności miejsca zasilania odbiorców energii elektrycznej sieci rozdzielcze dzieli się również na:
- miejskie sieci elektroenergetyczne, do których zalicza się sieci niskiego napięcia (nn), sieci średniego napięcia (SN)
oraz sieci wysokiego napięcia - 110 kV.
- przemysłowe sieci elektroenergetyczne; są to sieci w zakładach przemysłowych. W zależności od wielkości zakładu
i zapotrzebowania na energie elektryczną, będą to sieci niskiego napięcia (nn), średniego napięcia (SN) i często 110 kV.
W dużych zakładach przemysłowych, na ich terenie, znajdują się również elementy sieci przesyłowych 220 kV i 400 kV.
- rejonowe sieci elektroenergetyczne; to sieci zasilające tereny wiejskie, małe miasta i niewielkie zakłady przemysłowe
zlokalizowane poza miastami. Mogą to być sieci 110 kV, sieci średniego (SN) i sieci napięcia niskiego napięcia (nn),
- sieci elektroenergetyczne wnętrzowe (instalacje elektroenergetyczne); to najczęściej sieci niskiego napięcia
w budynkach mieszkalnych, przemysłowych i użyteczności publicznej.
3. Struktura i konfiguracja sieci elektroenergetycznej
1) Struktura sieci jest to jednoznacznie określony układ sieci wraz z parametrami poszczególnych urządzeń.
Pod pojęciem "układ sieci" rozumie się podział na sieci przesyłowe i rozdzielcze, sieci o różnych napięciach
nominalnych oraz struktury podstawowe sieci, które dzieli się na otwarte i zamknięte.
Struktury otwarte mogą być promieniowe lub magistralne, rezerwowane lub nierezerwowane. Rezerwowanie
uzyskuje się poprzez przyłączenia automatyczne lub ręczne.
W strukturach zamkniętych jest możliwość zasilania każdego odbioru, bez przełączeń, co najmniej z dwóch
niezależnych źródeł.
2) Konfiguracja sieci - są to połączenia stałe lub okresowe identycznych lub różnych podstawowych struktur
sieciowych. Konfiguracje sieci mogą być: normalne, awaryjne i po awaryjne oraz otwarte lub zamknięte.
Podstawowe układy sieci elektroenergetyczne można rozpatrywać pod względem funkcjonalnym jako
- sieć zamkniętą (pętlicowa, oczkowa), łączącą punkty zasilania sieci z punktami wyjścia z sieci, w której
przepływy energii elektrycznej zależą od rozłożenia wytwarzania na jednostki wytwórcze. Sieć zamknięta ma
za zadanie zapewniania zasilania odbiorców końcowych lub sieci otwartych niższego poziomu napięciowego
w SEE na warunkach standardowych, niezależnie od odległości od źródeł wytwórczych. W sieci zamkniętej
jest możliwość zasilania każdego odbiorcy co najmniej z dwóch niezależnych źródeł;
- sieć otwartą (promieniowa, magistralna), w której przepływy energii zależą przede wszystkim od poboru energii
elektrycznej przez odbiorców. Są to sieci rozdzielcze SN o strukturze promieniowej i magistralnej.
W takich sieciach nie ma oczek, a z węzła do węzła istnieje tylko jedna droga.
3.1.Sieci zamknięte - ich charakterystyczna cechą jest możliwość zasilania każdego z odbiorców, bez przełączeń, co najmniej z dwóch niezależnych źródeł. Taki układ zasilaną z dwóch niezależnych źródeł nazywa się układem dwustronnie zasilanym (Rys.1). Tego typu układy spotyka się w sieciach miejskich SN i nn, w sieciach przemysłowych SN i nn, jak również w sieciach WN.
Rys. 1. Układ dwustronnie zasilany
Stosowane są również bardziej skomplikowane sieci wielokrotnie zamknięte: np. struktury kratowe stosowane w sieciach nn dzielnic miejskich o trudnej zabudowie. Są stosowane w przeważającej części w sieci wysokich napięć (WN) i najwyższych napięć (NN) oraz w sieciach miejskich średniego napięcia (SN). Są to sieci o dużej niezawodności. Po wyłączeniu uszkodzonego elementu w tym układzie jego rolę w zasilaniu innych elementów sieci przyjmuje nieuszkodzona część sieci. W sieciach przemysłowych stosuje się często sieci o strukturach mieszanych.
3.2. Sieci otwarte mogą pracować tylko w konfiguracji otwartej, natomiast sieci zamknięte - w konfiguracjach otwartych (Rys. 2) bądź zamkniętych. Konfiguracje otwarte sieci o strukturach zamkniętych, mniej zawodne, stosuje się w sieciach miejskich nn i SN oraz niekiedy w sieciach przemysłowych. Sieci otwarte - dzielą się na: promieniowe i magistralne.
Rys. 2. Układ dwustronnie zasilany ściśnięty
1) Sieci otwarte promieniowe (Rys. 3) mają zastosowane w sieciach przemysłowych średniego i niskiego napięcia oraz w sieciach wiejskich i instalacjach wewnętrznych niskiego napięcia. Ze względu na pewność zasilania dzielą sie na rezerwowane i nierezerwowane (Rys.3 ab). Ważną odmianą są linie promieniowe rozgałęzione, stosowane jako struktury przejściowe sieci rozdzielczych rejonowych SN.
Rys. 3. Rodzaje sieci promieniowych
a) prosty układ promieniowy zasilający jeden odbiornik,
b) układ dwupromieniowy, c) układ promieniowy typu drzewo
2) Sieci otwarte magistralne budowane są jako nierezerwowane lub rezerwowane (rys. 4). Układy magistralne stosuje sie w sieciach przemysłowych i instalacjach wnętrzowych niskiego napięcia (nn), w sieciach miejskich średniego napięcia (SN) oraz w centrach dużych aglomeracji miejskich (linie dwumagistralne).
Rys. 4. Układy magistralne
a) nierezerwowany, b) rezerwowany
4. Oddziaływanie sieci elektroenergetycznych na środowisko
Sieci elektroenergetyczne, w szczególności linie napowietrzne, stwarzają w czasie pracy różnego rodzaju zagrożenia i uciążliwości dla ludzi, zwierząt hodowlanych w otoczeniu tych obiektów.
Występujące zagrożenia i uciążliwości powinny być eliminowane lub ograniczane przez zastosowanie ochrony przed:
- porażeniem elektrycznym ,
- przeciwprzepięciowej,
- przeciwpożarowej,
- działaniem pola elektromagnetycznego,
- substancjami szkodliwymi,
- agresywnością wizualną i uciążliwością linii elektroenergetycznych,
- uciążliwością hałasu i wibracji.
4.1. Ochrona przed porażeniem elektrycznym polega na zastosowaniu:
- ochrony podstawowej - polega na zachowaniu bezpiecznych odległości od nieizolowanych części urządzeń będących
pod napięciem oraz zastosowaniu osłon, ogrodzeń, itp. Zabezpieczenie przed dotykiem bezpośrednim powinno być
osiągnięte poprzez budowę obiektów sieciowych oraz innych obiektów w sąsiedztwie linii i stacji elektroenergetycznych
zgodnie z wymaganiami norm i przepisów dotyczących sieci elektroenergetycznych,
- ochrony przy uszkodzeniu - polega na zachowaniu dopuszczalnych wartości napięć dotykowych i napięć krokowych
w zakłóceniowych stanach pracy urządzeń i instalacji elektrycznych. Zabezpieczenie przed wystąpieniem napięć wyższych
niż dopuszczalne osiąga się poprzez zastosowanie przewidzianych środków ochrony dodatkowej i ochrony uzupełniającej.
4.2. Ochrona przeciwprzepięciowa - stosowana w sieciach elektroenergetycznych ogranicza sie w zasadzie do ochrony
odgromowej, zgodnie z wymaganiami norm dotyczących linii napowietrznych. Wymagania dotyczące ochrony instalacji
elektrycznych odbiorców, przyłączonych do sieci elektroenergetycznej, przed przepięciami atmosferycznymi przenoszonymi
przez sieć rozdzielczą i przepięciami łączeniowymi oraz zasady identyfikowania i określania miejsc w instalacjach
elektrycznych, w których mogą występować przepięcia, a także doboru środków ograniczających przepięcia, zawarte
są w normie PN-IEC 60364-4-443:2006 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych -- Ochrona dla zapewnienia
bezpieczeństwa -- Ochrona przed przepięciami atmosferycznymi lub łączeniowymi.
4.3. Ochrona przeciwpożarowa określona w przepisach o ochronie przeciwpożarowej dotyczy przede wszzystkim:
- odporności ogniowej ścian stacji elektroenergetycznych sąsiadującymi z innymi obiektami,
- łukochronności stacji wnętrzowych,
- budowy stanowisk transformatorów z uwzględnieniem ograniczenia skutków jego pożaru,
- wyposażenia - w uzasadnionych przypadkach - stanowisk transformatorów w automatyczne instalacje gaśnicze,
- wyposażenia stacji elektroenergetycznych w sprzęt gaśniczy.
4.4. Ochrona przed działaniem pola elektromagnetycznego
Pole elektromagnetyczne od urządzeń elektroenergetycznych prądu przemiennego 50 Hz może oddziaływać na ludzi,
zwierzęta i środowisko poprzez składową elektryczną tego pola. Miarą bezpośredniego oddziaływania jest zatem
natężenie pola elektrycznego o częstotliwości 50 Hz, wytworzonego w sieci o napięciu nominalnym 110 kV i wyższym.
W sieciach niższych napięć oddziaływanie to jest pomijalnie małe.
Dopuszczalne wartości składowych pola elektromagnetycznego odrębnie dla obszarów ogólnie dostępnych i stanowisk
pracy, określone są w:
- Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 30 października 2003 r. w sprawie poziomów pól elektromagnetycznych
w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów [ Dz.U.03.192.1883] oraz
- Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyższych
dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy [Dz.U.02.217.1833].
4.5. Ochrona przed substancjami szkodliwymi stosowanymi w eksploatacji elementów sieci elektroenergetycznych
dotyczy:
- związku SF6 (sześciofluorek siarki),
- związku PCB (polichlorowane bifenyle),
- oleju izolacyjnego (transformatorowego).
Sześciofluorek siarki SF6 nie jest substancją toksyczną ale został uznany za gaz cieplarniany. Pomimo swojego ciężaru
po zmieszaniu z powietrzem jest przenoszony do atmosfery. Udział ilościowy SF6 w grupie gazów cieplarnianych jest
wprawdzie niewielki lecz posiada niepokojąco długi czas rozpadu. Wysoce toksyczne są natomiast produkty rozpadu
gazu w łuku elektrycznym; wymagają utylizacji.
4.6. Agresywność wizualna i uciążliwość linii napowietrznych - polega na skutkach ich obecności dla środowiska
naturalnego i obszarów zurbanizowanych zarówno pod względem wizualno - estetycznym jak i uciążliwości wynikajacych
z wymogów zachowania odpowiednich ograniczeń zagospodarowania najbliższego sąsiedztwa, co pociąga za sobą
utrudnienia w zagospodarowaniu przestrzennym. Uciążliwości te zwiększają sie wraz ze wzrostem napięcia linii.
Do środków zaradczych zalicza się:
- projektowanie i budowa linii ze szczególnym unikaniem kolizji i uciążliwości dla najbliższego otoczenia,
- stosowanie konstrukcji wsporczych wąskotrzonowych w tym stalowych, rurowych i strunobetonowych
wirowanych oraz leśnych, zwężających konieczną przecinkę w terenach leśnych,
- stosowanie przewodów w osłonie izolacyjnej lub w pełnej izolacji w obszarach leśnych, zadrzewionych
lub zabudowanych,
- upraszczanie sposobu budowy stacji słupowych, eliminowanie nadmiernej liczby słupów,
- stopniowe wycofywanie linii napowietrznych o napięciu 110 kV i niższym z terenów silnie zurbanizowanych.
Niezależnie od ograniczania uciążliwości linii napowietrznych ważne jest również ograniczanie uciążliwości
stacji elektroenergetycznych poprzez ich miniaturyzację zarówno w rozwiązaniach wnętrzowych jak i napowietrznych.
4.7. Ochrona przed hałasem - powinna być prowadzona na zasadach ogólnych, określonych w rozporządzeniu
Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13 maja 1998 r. w sprawie dopuszczalnych
poziomów hałasu w środowisku. Linie napowietrzne o napięciu110 kV i wyższym powodują hałas zależny od pogody
wynikający z ulotu. W stacjach elektroenergetycznych - hałas powodowany jest pracą transformatorów i wyłączników
pneumatycznych. W przypadku stacji należy stosować odpowiednią izolacje akustyczną.